‘Muziek kan je dicht bij iemand brengen die heel ver weg is.’

Noek: ‘Ik heb vroeger veel muziek gemaakt, als kleine jongen in Indonesië al. We hadden een band met de familie en traden ook op. In 1958 zijn we naar Nederland gekomen en hebben we met wat neven en mijn zwager weer een band opgericht. Muzikaliteit zit echt bij ons in de familie.’ Maud: ‘Ik heb mijn vader van kinds af aan gezien als een soort rondlopende muziekencyclopedie die me wegwijs kon maken binnen met name de jazz. Inmiddels studeer ik zelf aan het conservatorium, waar ik word opgeleid tot muziekdocent. Maar mijn vader is nog altijd een onwijze bron van inspiratie voor me. De muziek blijft ons verbinden.’

De muziek laten stromen

Maud: ‘Ik zing van jongs af aan, ook samen met mijn vader. Maar soms kan ik mezelf verliezen in kritische gedachten. Dan vind ik het moeilijk om nog van de muziek te genieten. Als ik teveel in mijn hoofd zit, wordt het opeens eng om te zingen. Het helpt om dan naar mijn vader te kijken. Hij leert me dat muziek niet iets is waar je kritisch over moet zijn. Je moet het gewoon door je heen laten stromen en je gevoel uiten, dat kan nooit ‘fout’ zijn. Als mijn vader speelt, wordt hij één met de muziek en gaat er helemaal in op. Hij is daarin echt een voorbeeld voor me.’ Noek: ‘Als ik me verdrietig voel, pak ik mijn gitaar of contrabas. Ik vind het moeilijk om te praten over emoties, ik moet het echt voelen – via de muziek.’

Wat kletsen en dan spelen

Maud: ‘Als ik op bezoek ben bij mijn vader en we zitten wat te kletsen, pakt 'ie op een bepaald moment zijn gitaar en begint te spelen. Hij speelt als het ware door ons gesprek heen en ik begin automatisch te zingen. Dat moet er voor buitenstaanders wat vreemd uitzien, maar voor ons is het heel normaal. Het is onze manier van met elkaar praten, maar dan zonder woorden. Een nummer dat we al heel lang samen spelen is Body en Soul van Johnny Green, dat is echt ons nummer. We vinden het allebei heel mooi, maar ik vind het moeilijk om uit te leggen waarom dat zo is. Ook dat is weer gevoel, het gaat voorbij aan woorden. Voor mij staat dat lied voor de sterke band die mijn vader en ik hebben en voor het veilige, vertrouwde gevoel dat ik heb als ik bij hem ben.’

Je hebt een vriend

Maud: ‘Een ander liedje dat veel voor ons betekent is You’ve Got a Friend van James Taylor. Tijdens de eerste coronagolf is mijn vader erg ziek geweest, waardoor hij lang in het ziekenhuis lag. Wij mochten er niet heen en dat was heel moeilijk. Ik zette dit lied in die tijd vaak op. Het was het eerste lied dat we ooit samen voor publiek hebben gespeeld en de woorden drukken uit wat we voor elkaar betekenen: Je bent er voor elkaar, altijd, als vriend. Als ik You’ve Got a Friend hoor, voelt papa heel dichtbij – ook als hij even ver weg is.’

Noek: ‘Ik had dit nummer ook op mijn de Zeven van je Leven lijst, maar heb er iets andere herinneringen aan dan Maud. Samen met mijn neven heb ik het gespeeld bij het afscheid van mijn broer. Ik trok veel met hem op en samen maakten we vaak muziek. Dat nummer doet me heel veel, het verbindt me met hem.’ Maud: ‘Dat vind ik het mooie van muziek: het kan je voor heel even dicht bij iemand brengen die misschien heel ver weg is. Voor mij was dat mijn vader, voor mijn vader is dat zijn broer.’

Nieuwe kanten

Maud: ‘Wat ik heel bijzonder vind, is dat mijn vader en ik nog steeds nieuwe kanten van elkaar leren kennen. Mijn vader zit in een praatgroep om het verleden een plek te geven. Hij en zijn familie zaten een paar jaar in een Jappenkamp, dat is natuurlijk heel zwaar. Ik denk dat er ruimte ontstaat als we de moed hebben om trauma’s en angsten uit het verleden af te pellen en los te laten. We kunnen altijd nieuwe kanten in ontdekken in onszelf – ook als we 82 zijn.

Tijdens de opnames liet mijn vader me het nummer We’ll Meet Again horen van Vera Lynn. Dat herinnert hem aan zijn moeder die overleed tijdens de oorlog. De muziek hielp me om een voorstelling te maken van zijn ervaring. Ik kon me plots een beetje indenken hoe het misschien voor hem is geweest. Het raakte me dat hij koos voor dat nummer, want ik weet dat het zijn manier is om gevoel met me te delen, om een ‘nieuw’ stukje van zichzelf te laten zien. Ik heb mijn vader weer iets beter en dieper leren kennen erdoor.’