Over de charmante opa Frits Philips

Christine Philips en Annejet Brenninkmeijer-Philips woonden in hun jeugd om de hoek bij hun opa en oma. Toch zagen ze hen maar een keer per week: 'Het waren namelijk geen opa en oma in de traditionele zin van het woord', vertelt Christine. 'Ze hadden tot op hoge leeftijd een goedgevulde agenda, waren weinig thuis.'

PSV

Annejet: 'Ik vond het super om met opa mee te gaan naar wedstrijden van PSV. Na de wedstrijd ging hij altijd even de kleedkamer in. Ik herinner me dat ik als klein meisje een keer mocht meelopen. Stond ik daar opeens tussen Ruud Gullit en Ronald Koeman. Ook toen PSV later kampioen werd, mocht ik tijdens de huldiging mee het bordes op.' Vandaag de dag is het voor Annejet nog steeds bijzonder om een wedstrijd in het PSV-stadion bij te wonen. 'Opa heeft er een stoel met zijn naam erop. Als we nu naar het stadion gaan, zit één van de familieleden op opa’s stoel.'

'Volg je hart'

Frits Philips keek volgens Christine verder dan de geijkte paden. 'Zo hield hij zich jaren geleden al bezig met de Stirlingmotor, een energiezuinige motor. Hij hield van kunst en kocht ook schilderijen en sculpturen van lokale kunstenaars. “Volg je hart”, dát was zijn motto. "Heb je een goed idee? Doe er dan wat mee."' Die ondernemersgeest leeft ook bij zijn kleinkinderen, want van de negentien kleinkinderen zijn er maar een paar die geen eigen bedrijf hebben. 'Daar ben ik er één van', vertelt Christine, die als office manager werkt. 'Veel kleinkinderen werken voor zichzelf, anderen zijn partner in een bedrijf of hebben een creatief beroep.'

Ook de altijd positieve houding van opa Neus is beide kleindochters bijgebleven: 'Toen hij ouder werd en lichamelijke klachten de kop op staken, deed hij het "Spel van de 15". Hij begon dan dingen op te noemen waar hij dankbaar voor was. Zoals: de vogels horen zingen, naar de wolken kijken, de mensen om je heen... Als ik dat doe, dan word ik al gauw zo blij. Ik hoef dan niet eens tot de vijftien door te gaan," zei hij vaak.'

Frits Philips overleed in 2005 op 100-jarige leeftijd. Op zijn begrafenis spraken twee van de kleinkinderen over de herinneringen die ze verzameld hadden over hun opa. Christine: 'Het was heel bijzonder om te zien dat iedereen een ander verhaal vertelt. Het gaf echt een totaalbeeld van de veelzijdige man die hij was.'