De as-tattoo van Julliëtte voor haar overleden oma

Julliëtte: ‘6 November 2014. Mijn 20e verjaardag en juist op deze dag heb ik mijn tattoo voor oma laten zetten. Heel bijzonder, maar ook dubbel.’

Afscheid van oma

Ik heb in juli 2014 afscheid moeten nemen van mijn oma. Ze was als een tweede moeder voor me. Ik zag haar bijna iedere dag, ze woonde vlakbij. Gelukkig heb ik veel herinneringen aan haar, we gingen samen eten, shoppen, dagjes weg of naar het theater, we deden heel veel samen. Ik was haar enige kleinkind dus onze band was daardoor misschien wel extra speciaal. Ik kon ook alles aan mijn oma vertellen, ze had altijd wel advies of wijze raad. De belangrijkste les die ze mij meegaf was om met beide benen op de grond te blijven staan. Ze stond heel nuchter in het leven. Dat sierde haar. En zo herdenk ik haar met liefde.

Het was dan ook een schok toen we te horen kregen dat ze darmkanker had. Ze heeft daarna een ziektebed van 10 weken gehad, totdat we afscheid van haar moesten nemen. Het ging ineens heel snel. Het was een intensieve periode waarbij ik zo vaak als ik kon langsging en naast haar op bed ging liggen. We kletsten dan honderduit, maar we hadden ook diepgaande gesprekken. Ik heb in een van haar laatste weken voor het eerst tegen haar kunnen zeggen dat ik echt van haar hield en haar zou gaan missen. Heel moeilijk vond ik het, maar ik moest het van mezelf. En nu ben ik heel blij dat ik dat toch gedaan heb..

Tatoeage met as voor mijn oma

De beslissing om een tattoo met as voor mijn oma te laten zetten was niet zo moeilijk. Ik heb het er niet met haar over gehad in de laatste weken dat ze ziek was, maar ik weet zeker dat ze er nu trots op zou zijn. Het is een kruis op mijn rechterzij. Ik zat namelijk altijd rechts van haar op haar ziektebed en ze is nu letterlijk aan mijn zijde. Mijn oma was gelovig en bewaarde een speciale ketting met een kruisje eraan in haar juwelendoosje. Ze zei altijd dat als ze er niet meer was, ik het mocht hebben. Vandaar dat ik gelijk daaraan moest denken toen ik een tattoo wilde. De ketting draag ik niet altijd en met deze tatoeage heb ik toch een permanente herinnering.

Wat het extra bijzonder maakt, is dat ik ervoor gekozen heb om ook as van mijn oma in de tatoeage te laten verwerken. Ik draag haar dus voor altijd bij me, dichterbij kan je iemand niet hebben.

De eerste verjaardag zonder oma

Ik heb de tattoo laten zetten op mijn eerste verjaardag zonder oma. Op deze manier had ik toch het gevoel dat ze er even bij was. Een emotionele dag, maar tegelijkertijd ook een van de bijzonderste, een verjaardag die nooit uit mijn geheugen zal verdwijnen. Voordat ik het heb laten zetten heb ik toestemming aan mijn familie gevraagd. Voor mij belangrijk omdat ik heel graag een as-tatoeage wilde, en ik kon begrijpen dat misschien niet iedereen van de familie dat een fijn idee vond. Gelukkig stonden ze allemaal achter mijn keuze.

Op feestdagen of belangrijke gebeurtenissen in mijn leven mis ik haar het meest. ‘Was oma er maar bij’, flitst het dan door mijn gedachtes. Maar dan denk ik aan mijn tattoo, grijp ik ernaar en weet ik genoeg. Ze is er namelijk wel bij, maar dan op een andere manier.’