Geluk zit in herinneringen

'Kanker is natuurlijk een vreselijke ziekte, maar als je ervoor openstaat, heeft een ziekte ook positieve kanten. Je leert op een heel andere manier genieten, niets is meer vanzelfsprekend. Mijn vrouw was altijd ontzettend positief. Zo focuste ze zich vooral op alles wat er wél was. We zijn ruim 42 jaar getrouwd geweest. We hebben zo veel gezien, zo veel gedaan, dat kan niet iedereen zeggen. Kanker is natuurlijk een vreselijke ziekte, maar als je ervoor openstaat, heeft een ziekte ook positieve kanten. Je leert op een heel andere manier genieten, niets is meer vanzelfsprekend. Mijn vrouw was altijd ontzettend positief. Zo focuste ze zich vooral op alles wat er wél was. We zijn ruim 42 jaar getrouwd geweest. We hebben zo veel gezien, zo veel gedaan, dat kan niet iedereen zeggen.'

Alle momenten vieren

'Wij vierden werkelijk alles, goede en slechte momenten. Dan trokken we een mooie fles open. Dat vieren doe ik nog steeds, zo zou Marijke het hebben gewild. Het leven is kort, je moet van elk moment genieten. En dat doe ik nog steeds. Vorige week zou ze 71 geworden zijn. Mijn zoon was op vakantie, dus die kon er niet bij zijn, maar met mijn dochter en haar gezin ben ik gaan eten in een van Marijke’s lievelingsrestaurants.’ 

Blijven genieten van bijzondere dagen

‘De dag dat ze zeventig zou zijn geworden, was nog bijzonderder. Ik had nog geen bestemming voor haar as, en was vlak daarvoor via Facebook gestuit op een man die houten harten maakt waar je de as van een overleden of stilgeboren kindje in kunt doen. Ik wilde dat ook voor de as van Marijke en benaderde hem. Ik mocht in zijn atelier de as er zelf ingieten. Mijn kinderen gingen met me mee, zij kregen een kleiner hart met as.'

'Mijn dochter heeft daar het eternity-armbandje dat ze aan haar moeder had gegeven, bij gedaan. Een paar dagen later zijn we met de kinderen en twee bevriende stellen Indisch gaan eten. Marijke was dol op Indische rijsttafel. En ik heb ter ere van haar verjaardag een Pink Ribbon-tattoo genomen, precies dezelfde die zij had. Toen we veertig jaar getrouwd waren, had ik er al eentje van Liefde is ... laten zetten, omdat ik zeven jaar lang een Liefde is ...-tekst voor haar op Facebook zette. Ik kies er bewust voor om van die bijzondere dagen te genieten, en niet te blijven hangen in verdriet. Ze is op 6 mei overleden en op 14 mei gecremeerd.'

Dineren met een fotolijst op tafel

'Twee dagen later zat ik in haar lievelingsrestaurant. Het was de dag van onze verloving, en die vierden we ook altijd. Toen heb ik een ingelijste foto van haar op tafel gezet, dat hielp me enorm. Ik kreeg veel reacties, mensen wilden – zonder nieuwsgierig te zijn – toch weten hoe het zat met die foto. De eerste keer dat ik onze trouwdag vierde, had ik het restaurant waar we altijd op die dag kwamen gemaild dat ik voor het eerst zonder haar kwam. Degene die de reservering aannam stuurde me zo’n ontzettend aardig mailtje terug; hoe bijzonder het was dat ik alleen kwam, en dat ze er een onvergetelijke avond van gingen maken. Ik raak nog steeds geëmotioneerd als ik daaraan terugdenk. De eigenaar van dat restaurant weet inmiddels precies wanneer die trouwdag is en wanneer Marijke jarig was. Dan komt hij zelf aan mijn tafel het eten uitserveren.’

Dingen van haar leren

‘Marijke heeft de tijd genomen om mij goed te leren koken, dat is een van de voordelen als je de tijd hebt om afscheid te nemen. Ik wilde vooral de dingen leren die zij altijd voor me maakte en ik zo lekker vond. Vooral de Indische keuken doet me nog altijd aan haar denken. Het is soms nog best lastig om alles op tijd gaar en warm te krijgen, maar het gaat me intussen aardig af.'

Genieten van mooie herinneringen

'Afgelopen kerst was ik alleen; mijn kinderen zijn altijd welkom, maar ik wil nooit dat ze zich verplicht voelen om te komen. Dan kook ik een heerlijke maaltijd en trek ik een mooi pak aan. Met de kaarsjes aan geniet ik ook daar heel erg van. Geluk zit in herinneringen, en daar heb ik er heel veel van. Twee jaar geleden ben ik met pensioen gegaan, dat is iets waar je je op verheugt als je een fijne relatie hebt.'

Altijd plannen blijven maken

'Ik ben blij dat we alle leuke dingen al voor die tijd hebben gedaan. We zijn altijd plannen blijven maken, ook toen duidelijk werd dat Marijke niet meer beter zou worden. ‘Wat gaan we morgen voor leuks doen?’, vroeg ze steeds. Ze wilde dat ik dat na haar dood ook zou blijven doen. ‘Alles blijft hetzelfde, maar dan anders’, zei ze. Op de momenten dat ik het moeilijk heb, heb ik veel steun aan die woorden, het stond ook op de rouwkaart. Na Marijke’s dood heb ik ontdekt dat ik heel goed alleen kan zijn, terwijl ik houd van gezelschap. Maar voor mijn gevoel is ze er gewoon nog bij.’