‘Door de Zeven van je Leven hebben we veel herinneringen herbeleefd.’

HJ: ‘Marco en ik hebben elkaar ontmoet bij de audities van een amateur-musicalvereniging. We raakten aan de praat en dat ging eigenlijk meteen de diepte in – over relaties, over hoe je in het leven staat. Dat vond ik heel bijzonder. We werden allebei aangenomen en zijn vrij snel samen muziek gaan maken bij Marco op zolder. Malle Babbe van Rob de Nijs, bijvoorbeeld. Zaten we daar, vol overgave en heel overtuigend te zingen. Toen we het later terugluisterden - we namen alles op een cassette op - bleek het vreselijk vals en niet om áán te horen … Op dat soort momenten lagen we dan helemaal dubbel. Die diepgang maar ook dat kunnen lachen om niks: dat heb ik eigenlijk alleen met Marco.’

Laat me

Marco: ‘Ik was vroeger een dik menneke. Ik werd veel gepest op school en vrienden had ik niet. Of in ieder geval nooit lang want we zijn veel verhuisd. Die enorme klik met HJ was voor mij heel bijzonder, maar het heeft best lang geduurd voordat ik mezelf echt durfde te laten zien. Als HJ vroeg hoe het met me ging dan stuurde ik het gesprek bijvoorbeeld altijd vrij snel terug naar hem – ook als er dingen waren die ik eigenlijk had willen delen. Ik was gewoon bang dat hij weg zou lopen, weet ik nu. Laat me van Ramses Shaffy beschrijft precies hoe ik me toen voelde. De woorden van Ramses, maar ook de kracht in zijn stem zegt: Laat me maar, ik los het allemaal zelf wel op … Zo heb ik me heel lang gevoeld. Mede dankzij HJ is dat veranderd, want wat er ook gebeurde, hij bleef gewoon. Ik zit vaak op m’n racefiets en af en toe komt dat lied weer voorbij. Het is het enige lied wat ik hardop meezing en dat voelt altijd heel bevrijdend. Het is een stuk uit m’n verleden dat ik gelukkig los heb kunnen laten.’

Met de taxi naar Downtown

HJ: ‘Marco en ik sparen allebei maandelijks een bedrag en gaan daar dan samen van op reis. Een paar jaar geleden zijn we naar New York geweest en dat was magisch. We hebben liedjes geschreven in parken, veel gelopen en gezien, en vooral veel gelachen.’ Marco: ‘Bij ons is gewoon alles goed, we hebben nooit irritaties. Ik denk dat we een stuk ontspanning binnen het drukke leven vinden bij elkaar. En dat zit ‘m echt in kleine dingen of momenten. Ik weet nog dat we in New York met de taxi van de haven van Manhattan naar Downtown reden. Hangend uit die auto heb ik een foto gemaakt van het One World Trade Center, net toen de zon fantastisch mooi stond. Als het lied New York, New York van Frank Sinatra op m’n playlist voorbijkomt of ik zie die foto, dan zit ik meteen weer in die taxi met HJ, of lopen we ergens door de straten.’ HJ: ‘In zo’n wereldstad mogen zijn met m’n beste vriend … beter wordt het voor mij niet.’

Elkaar helpen groeien

Marco: ‘We hebben ook moeilijke periodes samen doorleefd. HJ had bijvoorbeeld veel problemen in zijn vorige relatie. We hebben daar jarenlang gesprekken over gevoerd en ik vond het moeilijk om te zien waar hij allemaal doorheen ging.’ HJ: ‘Ik was altijd aan het zeuren tegen Marco over hoe ik het thuis had. Hij luisterde, maar velde nooit een oordeel. Tot we samen naar Auschwitz en Berlijn gingen en hij op de hotelkamer tegen me zei: ‘We kunnen hier nog dertig jaar over lullen, maar dat lost het niet op.’ Hij zei die avond precies de juiste dingen, op exact het goede moment. En ik nam het aan, want natuurlijk wist ik het diep vanbinnen al. Vlak na die reis heb ik de knoop doorgehakt en ben ik gescheiden. Dat we elkaar helpen groeien speelt een belangrijke rol in onze vriendschap. Het nummer Stad Amsterdam van Acda & de Munnik symboliseert dat een beetje. Omdat het zo krachtig is, heb ik bijvoorbeeld de neiging om te snel gitaar te spelen. Marco zegt dan: ‘HJ, je gaat te snel.’ Marco: ‘We leren constant van elkaar. Binnen de muziek en met name in het leven.’

Stilstaan bij wat je hebt

Marco: ‘In het dagelijks leven sta ik ‘s morgens op, loop ik met de hond en ga ik naar mijn werk. Binnen al die routine, hoe aangenaam ook, vergeet ik soms wat ik allemaal heb. Ik denk dat veel mensen dat herkennen. Het leven kan soms wat aan je voorbijtrekken zonder dat je stilstaat bij al het goeds. Dat vind ik het waardevolle van reizen of muziek maken met HJ: op die momenten geniet ik heel bewust. Door de Zeven van je Leven op te schrijven, heb ik veel van die herinneringen herbeleefd. En me nog een keer extra gerealiseerd wat voor een bijzondere vriendschap wij hebben.’