Edwin: ‘Het gaat erom dat ik er voor Monique ben, dat ik luister.’

Monique: 'Ik ben vrij temperamentvol, mijn geest gaat alle kanten op. Ik heb veel ideeën, veel ideeën en veel te delen. Als Edwin thuiskomt uit zijn werk, stort ik me helemaal over hem heen. Ik laat hem nog nét de voordeur bereiken, zeg maar. Hij gaat dan op z’n gemak koken en laat me uitgebreid praten. Edwin is rustig en stabiel, de balans tussen ons is heel prettig. Ik kom bij hem heel erg tot rust.'

Ik ben bij je

Edwin: 'Monique heeft veel last van haar lijf, waardoor ik binnen onze relatie ook een ondersteunende rol heb. Dat zit 'm meer in het emotionele dan in het financiële. Ik verdien geld en daar komen we samen goed van rond. Daarmee is het voor mij klaar, dat vind ik niet zo boeiend. Wat ik veel belangrijker vind, is een luisterend oor voor haar zijn. Soms roept Monique: die en die heeft dat en dat meegemaakt! Wie is 'die en die' ook alweer, denk ik dan. Maar dat doet er niet toe. Het gaat erom dat ik er ben, dat ik luister.'

Monique: 'Ik vind ook regelmatig lieve briefjes in huis. Begin 2019 had ik het even zwaar met mijn lymekuur. Ik ben daardoor zeven weken zo goed als aan huis gekluisterd en dat past totáál niet bij me. Edwin was in die tijd heel druk met zijn werk buitenshuis. Als ik dan een briefje vind waarop 'ik ben bij je' staat, is dat gewoon heel fijn.'

Van ziel tot ziel gelukkig

Monique: 'Ik hou intens veel van Edwin en wilde hem op een speciale manier bedanken voor zijn zorgzaamheid, zijn liefde en zijn ondersteuning. Mijn wereld is mooier met hem erin. Hij ondersteunt me financieel en emotioneel en geeft me rust. Mijn lichaam werkt niet echt mee in het leven, desondanks zijn we na bijna 35 jaar nog steeds van ziel tot ziel gelukkig.'

Edwin: 'Monique gebruikt heel makkelijk heel veel woorden. Om dat tot de kern terug te brengen is niet makkelijk. Het is prettig als er waardering wordt uitgesproken waar goed over nagedacht is. Ze heeft eerst besloten: Ik doe mee aan dit initiatief en ga mijn man verrassen met mooie woorden. Daarna heeft ze dingen gezegd waar ze heel bewust bij stil heeft gestaan. Haar woorden waren niet 'zomaar' woorden, dat maakt het mooi voor mij.'

Monique: 'We spreken vaak uit dat we van elkaar houden, dat we blij met elkaar zijn. Ook naar onze dochter toe. Maar deze keer heb ik er veel bewuster de tijd voor genomen. Ik wilde niet zomaar iets roepen, ik wilde spreken vanuit mijn hart. Ik ben er twee dagen voor gaan zitten. Deur dicht, kaarsjes aan, social media uit. De woorden die naar binnen stroomden, heb ik naar Edwin toe uitgesproken. Het was een heel bijzonder moment van samen stilstaan.'