‘Onze liefde voor elkaar was vanaf dag één genoeg.’

Thierry: ‘Mimi en ik hebben elkaar ontmoet op een trap. Mimi was op bezoek bij een vriendin en ik verzorgde de planten van een vriend. We hebben even staan praten in het trappenhuis en ik ben toen met Mimi en haar vriendin meegegaan naar de markt. Er stond daar een meneer en die verkocht roomsoezen. Hij vroeg aan Mimi of ze er eentje wilde proeven, maar Mimi was toen nog heel verlegen en terughoudend. ‘Kom, pak er gewoon eentje!’ zei ik tegen haar. Ik geloof dat ze dat heel leuk vond ... Op het eind vroeg ik om haar telefoonnummer, maar Mimi moest snel door, dus ze zei het heel snel. Omdat ik geen papiertje bij me had, heb ik het de hele treinrit naar huis in mijn hoofd herhaald.’ Mimi: ‘Ik was nog niet binnen of de telefoon ging. We wisten allebei meteen: dit is het gewoon.’

Wat kleren en een vork

Mimi: ‘Thierry en ik komen uit heel verschillende milieus. Mijn moeder was politica en bij ons thuis draaide het veel om aanzien en geld. Thierry’s ouders dronken allebei en hadden nul inkomen. Beide families waren het niet eens met onze partnerkeuze en dat ging ver, tot beledigingen aan toe. Ik ben daarom vrij snel bij Thierry ingetrokken. Met een kleine rugzak met wat kleren en één vork – geen idee waarom ik die vork bij me had – stond ik bij hem voor de deur. ‘Ga je daar geen spijt van krijgen?’, vroeg hij. ‘Nooit’, zei ik. En zo was het ook: in 32 jaar tijd heb ik geen seconde spijt gehad. Het liedje I Got You Babe van Sonny & Cher drukt precies uit hoe onze relatie is begonnen en zich heeft ontwikkeld. We hadden niks en niemand had verwacht dat we het zouden redden, maar onze liefde voor elkaar was vanaf dag één genoeg.’ 

Alles samen

Mimi: ‘Thierry en ik doen alles samen. We slapen samen, werken samen, lopen samen naar de bakker om een sandwich te halen. Met elkaar is het gewoon het mooist. Eén van de weinige dingen die we niet samen hebben gedaan, is het uitlopen van de Dodentocht: 100 kilometer wandelen binnen 24 uur. Toen Thierry na 75 kilometer moest stoppen vanwege rugletsel, voelde het alsof ik hem moest achterlaten. Dat was een intensief en verschrikkelijk gevoel, erger dan de pijn, de blaren en de kapotte voeten. Natuurlijk wist ik dat ik hem een paar uur later gewoon weer zou zien, maar voor mij was dat gevoel van ‘achter moeten laten’ heel zwaar. We hebben denk ik gewoon een hele hechte liefde. I’m Gonna Be (500 Miles) van The Proclaimers is het lied van de Dodentocht en het herinnert ons iedere keer weer aan onze sterke verbinding. Aan samen het meest compleet zijn.’

Loslaten, maar niet elkaar … 

Mimi: ‘Juist doordat we zo verbonden zijn, vind ik het moeilijk om na te denken over een leven zonder Thierry. En dat terwijl ik eigenlijk geen moeite heb met afscheid, met loslaten. Thierry en ik geven bijles en ondersteuning aan kinderen met een rugzakje. Zodra het goed met ze gaat, sturen we ze de wijde wereld in. Zo was het ook met onze eigen kinderen. Het liedje Se Llamaba Charly van Santabarbara gaat over het verzorgen en weer vrijlaten van een gewonde vogel en drukt voor mij uit hoe loslaten voelt. Aan de ene kant ben ik dankbaar dat de kinderen hun eigen weg kunnen gaan, aan de andere kant maak ik me zorgen of ze het alleen gaan redden. Volgens mij is dat dubbele gevoel heel normaal, het hoort bij het leven. Toch lukt het me nog niet om na te denken over afscheid nemen van Thierry. Ik merk dat ik daar nog niet aan toe ben.’

Woorden plakken op de liefde

Mimi: ‘Thierry en ik dansen veel, het liefst de Argentijnse tango. De rest van de wereld bestaat dan niet meer en we zijn even alleen maar samen. Het is het mooiste gevoel en muziek speelt daarbij een belangrijke rol. Thierry en ik zijn niet zo van de grote liefdesverklaringen, we wéten gewoon hoeveel we van elkaar houden. Om daar via de zeven liedjes van ons leven opeens woorden op te moeten plakken, was dus best moeilijk. Ik ben heel blij dat we het toch hebben gedaan. Thierry is wat rustiger en terughoudender dan ik en het ontroerde me om via de liedjes te horen wat hij allemaal voor me voelt.’